Wat streven we eigenlijk na, als we het hebben over ‘je plek’. Is het op je plek zijn ook een garantie voor het daar blijven en wat bedoelen we daar mee.  Iedereen heeft zijn eigen natuurlijke plek, daar hoef je niks voor te doen.  In het groeien en ontwikkelen raken we weleens verstrikt in de illusie van ‘de beste’ plek. Vanuit je plek is alle beweging mogelijk en betekent balans en beweging, leren en leven.

Stilstaand water is stinkend water

Hij merkte dat hij naar buiten zat te staren. Zijn perfecte bureau stoel was indertijd precies op zijn lijf afgestemd. Hij had het perfecte uitzicht en de gevechten die hij voor deze functie had geleverd, waren al jaren geleden beslecht. Hij had slimme dingen gedaan om hier te komen, hij had altijd naast zijn werk gestudeerd. Kortom hij had er hard voor gewerkt, hij verdiende dit. En nu zat hij hier, op de plek waar hij altijd van gedroomd had, hij zat er…. Al jaren. Hij staarde in het niks…. Al jaren… Hij dacht terug aan de euforie van het behalen van deze plek, ook alweer zo lang geleden. Het was zo wie zo  lang geleden, dat hij met spanning en focus bezig was met het bereiken van doelen. Onrustig werd hij van deze gedachten.

Zijn ogen glijden over zijn uitzicht. Een oud verlangen kriebelt in de verte langs zijn rug omhoog. In een gewoonte reflex recht hij zijn rug en wil hij weer aan het werk gaan. Maar vandaag blijft zijn reflex steken en kriebelt het verlangen juist verder. De kriebel breidt zich uit en zijn benen worden er onrustig van. Na een eerste paniek slaat hij zichzelf met stijgende nieuwsgierigheid gade. Dit gevoel, hij kent het nog. Dit gevoel, dit brengt hem wat. …Wat ook alweer.

Zijn leven was een toonbeeld van  evenwicht,  control en geen gekke dingen. Hij was zo lang blijven zitten, dat hij nu was bevroren op zijn plek.

Sta jij stil of blijf je in beweging ?

Het staan blijft staan als je ook gaat.