Ik kijk in de ogen van de vrouw en zie de toegewijde 8 jarige. De vrouw tegenover me zegt: ” Mijn baas vroeg of ik hem feedback wilde geven en dat wil ik zeker gaan doen. Ik wil de handschoen wel oppakken”. Serieus zit ze tegenover me en haar toegewijdheid raakt me.

‘Welke feedback heb je voor hem?’  vraag ik haar.

Ze denkt na, er komt een rimpel boven haar neus. ‘weet je’ zegt ze ‘hij heeft het altijd over dat zijn deur altijd open staat en dat je altijd voor alles bij hem naar binnen kunt. Maar hij is er helemaal niet. Hij is er maar maximaal 2 dagen per week!’  De kinderogen kijken me verontwaardigd aan.

‘Heb je er last van’ vraag ik ‘ Hoe is het als hij op pad is?’

Even is ze stil ‘nee, ik heb er geen last van, sterker nog ik vind het wel fijn dat hij er niet altijd is, dat geeft me vrijheid’

Ik glimlach naar haar.

Ze hoort haar eigen woorden en de ogen van het kind veranderen met schokjes  in de ogen van de volwassen vrouw die tegenover me zit.

Bedoel je’ zegt ze ‘dat het helemaal niet erg is? Maar een leidinggevende hoort toch op zijn plek te zijn. Hij moet toch gewoon alle dagen er zijn voor ons?’ Met schokjes schieten de kinderogen door de volwassen ogen heen en weer. Dan zwijgt ze even.  ‘verder heb ik geen feedback voor hem’ zegt ze ‘ik ben eigenlijk wel tevreden met hem’

Dat is ook feedback’ zeg ik haar ‘en dat is ook zeer de moeite waard om hem te geven’

Rustig kijkt ze me aan en glimlacht als de toegewijde volwassene die ze is. ‘Ja natuurlijk’ zegt ze ‘dat ga ik doen, leuk! ‘

Waar staat je feedback voor? Is het de investering in de relatie of is het iets wat jij graag hebben wilt.