Enigszins naar adem happend stond Hans geleund tegen de deurpost. Hij had net een gesprek gehoord wat overduidelijk niet voor zijn oren bedoeld was. Flarden van eerdere gesprekken en situaties schoten door zijn hoofd.
Hans is leidinggevende van een middelgroot team. Hij overlegt met ze en laat de verantwoordelijkheid laag in de organisatie. Dat is immers het beleid van de organisatie. Dat betekent dat hij met zijn team overlegt en doet waarvan het team vindt dat moet. Ze staan ze er samen voor en zijn ze met elkaar meer een vriendenclub dan een werkeenheid.
‘Hans heeft daar geen ruggengraat voor.. ‘ hadden ze gezegd . ‘Hij doet eigenlijk niks en laat ons de lastige beslissingen nemen…’ , ‘ik ken een interimmer die ons wel kan helpen door deze fase..’ , ‘het is toch ook een aardige vent, maar ja…’, ‘… afspraak gemaakt met de directeur hierover… ‘,
Hoe kunnen ze dit over mij zeggen, denkt Hans terwijl hij weg stommelt. Dan wordt hij nijdig, wie denken ze wel ……. Het gevecht begint pas..