Met veel stemverheffing,  gelach en een grap kwam hij binnen. Het overleg was al begonnen. Hij kwam iets later binnen. Alle ogen gingen meteen van de teamleider naar de manager. De hele vergadering viel stil. ‘Laat je niet door mij afleiden’:  zei hij nog, ‘maak je verhaal af’. ‘Nee’, zei de teamleider, ‘ik was net klaar we waren eigenlijk benieuwd naar jouw verslag van het laatste MT’. Iedereen keek verwachtingsvol naar de manager en was nieuwsgierig. Hij beantwoordde de oproep met een bloemlezing aan managementtaal. Veel woorden , veel termen , veel jargon; zonder echt richting te geven. De nieuwsgierigheid slaat om in teleurstelling. Van hem hoeven we dus geen visie te verwachten. Sommige medewerkers nemen het woord, ventileren hun mening en maken zich groter dan de teamleider en de manager. Anderen leunen achterover, richten zich hooguit op het proces. Al snel ontstaat een kakofonie van eigenbelang. De manager stoort zich aan het in zijn ogen onvolwassen gedrag van zijn mensen. Staat op en geeft aan dat er zo voor het team nooit wat zal veranderen. Hij vraagt om frisse ideeën:  ‘denk eens een beetje out of the box of willen jullie volgend jaar weer van mij horen wat je moet doen’.

Op ware grootte

Als een verongelijkt jongetje verlaat hij plots de vergadering,  en gaat weg zonder een woord.De teamleider en het team in verwarring achterlatend. De teamleider raapt de scherven bijeen en verontschuldigt iedereen voor elkaars gedrag. Van de manager tot de laatste medewerker.

Managers die zich groot maken of groot Laten maken, kunnen schrikken van het effect op hun omgeving en kunnen vaak moeilijk blijven staan.

Hoe sta jij in je ware grootte?

.